cəncəl

1. sif. Qarışıq, dolaşıq, davalı, qalmaqallı, şər. <Dilara Ağagülə:> Nə üçün bütün bu cəncəl işlərdə gərək həmişə sən iştirak eləyəsən? Ə. M.. Fotoqraf. . özünü cəncəl işlərdən uzaq tuturdu. . S. Vəliyev.

2. Davakar, qalmaqalçı, öcəşkən, böhtançı, şər. Cəncəl adam. – <Mürşüd:> Sadığı gözləyirəm, bəs necə? O yazıq da mənim kimi düşmüşdü bir cəncəl arvadın əlinə, güclə yaxasını qurtardı. S. Rəh.. <Çiyələk Hidayətə:> Cəncəl müştəri görməmisən. . B. Bayramov. // is. Dava, qalmaqal, qovğa, mübahisə. <Pəri Bəhrama:> Yenə nə olub, Saranın əhvalındanmı əhvalın qarışıb? C. C.. Bunun nigahında da cəncəldən başqa bir şey görmədim. S. R.. <Zülfüqar:> Rayona təzə gəlmişəm, aqronomam. Sizin camaatın cəncəlini kəsməyə gəlmişəm. B. Bayramov. Cəncəl çıxartmaq – səbəbsiz yerə dava salmaq, qalmaqal salmaq, qovğa salmaq. <Baxşı:> Canım, bir şey yoxdur, biz hələ burada çalıb oynayırdıq, bu oğlan gəldi, cəncəl çıxartdı. C. C.. <Cəmilə> özilə həyat yoldaşı olacaq bir adamın . . ictimai bir yerdə cəncəl çıxarıb xuliqanlıq etməsinə bir məna verə bilməyirdi. S. H.. Cəncəl eləmək (salmaq) – dava eləmək (salmaq), qalmaqal salmaq. <Məşədi İbad Həsənqulu bəy və Həsən bəyə:> Cəncəl eləmək neyçün? Kişinin hamamında iki saatdır ki, çimibsiniz. . Ü. H.. Cəncələ salmaq – davaya salmaq, qalmaqala salmaq, pis, xoşagəlməz bir işə salmaq. <İmamyar Türbətə:> Axır bilirəm, siz məni bir cəncələ salacaqsınız. C. C..